Mergullándonos nas ONGDs

ÁLVAREZ MORENO  E CONDE ROMÁN

Centro Sociocultural O Ensanche

Judith Lucachesky, delegada da ONGD Manos Unidas en Santiago de Compostela, deixouno claro: “Unha ONGD traballa para a promoción, a axuda e o desenvolvemento daqueles pobos que agora viven nunha situación desfavorecida ou que se atopan en vías de desenvolvemento, os chamados países do terceiro mundo”.

Ante esta afirmación, Aldara Domínguez, voluntaria da ONGD Entreculturas, recalcou a principal diferenza entre unha ONG e unha ONGD: “As ONGDs traballan fóra do país ao que pertencen, mentres que as ONGs céntranse no propio país no que están instaladas”. A esta afirmación, Fernando Rodríguez, director da axencia de publicidade Con C de Comunicación, quixo engadir un matiz: “Dende o punto de vista publicitario e da comunicación, a única diferenza é o público obxectivo ao que se dirixen. Haberá un público que busque ONGs en contacto co seu entorno e outro que queira contribuír ao desenvolvemento exterior”.

Judith apuntou unha das maiores dificultades ás que se enfrontan: “Nas ONGs nótase que hai unha certa vinculación afectiva entre a persoa e a labor social que se emprende. No noso caso traballamos con situacións que non se ven, non son visibles, e por iso custa dar a coñecer o noso traballo e ás persoas ás que tratamos de axudar”. As iniciativas de Manos Unidas responden a un esquema claro: “Nós non temos cooperantes, non hai ninguén de Manos Unidas neses países, o que hai son contrapartes, socios locais que solicitan ás nosas organizacións a colaboración para poder sacar adiante un proxecto”. Dende Entreculturas tratan de dar voz aos seus proxectos: “A principal labor que facemos dende aquí consiste na concienciación a través de charlas, ciclos ou exposicións dos proxectos que se levaron a cabo. É unha maneira de captar  xente, de que vexan o que xa fixemos e  se decaten de que é verdade”.

En relación coa captación de socios, Fernando sinalou que é un xogo perigoso: “En publicidade, cando falamos de captación de clientes, -aínda que non sexa o mesmo-, sempre intentamos recorrer ás persoas que xa teñen un coñecemento previo do que facemos. É verdade que hoxe en día moitas das ONGs funcionan como multinacionais, e ese é un dos problemas que temos para chegar á sociedade. É dicir, o xeito en que unha forma de captar socios un pouco agresiva inflúe na imaxe das organizacións”.

Porén, dende Manos Unidas responden: “Nós non imos abordar a ninguén, non estamos a pé de rúa  xuntando firmas nin facendo outras actividades que si fan outras organizacións, non traballamos así. Ademais, temos a política de non mostrar imaxes morbosas. Preferimos ensinar nenos nunha escola e non nenos que estean desnutridos”. Facendo un inciso, Fernando mostrou a súa opinión: “Hai que ter coidado coas imaxes morbosas porque só serven a curto prazo, non se poden manter no tempo porque perden efectividade. É dicir, pódennos mostrar a famosa fotografía do neno refuxiado que afogou na praia e quedaremos impactados todos, pero se nola amosan durante un mes xa perderíamos a sensibilidade ante ela. Os seres humanos somos así, temos un sistema de autoprotección para non sufrir demasiado nese aspecto”.

A transparencia é un punto chave na estratexia comunicativa dunha ONGD: “É moi importante como comunicas a túa labor e como xeras confianza a través da transparencia. A xente ten que confiar”. Aldara reafirmou esta idea: “Eu creo que iso é algo básico. Tanto Manos Unidas como Entreculturas intentan facelo ver, sobre todo cando traen a toda esa xente á que axudaron e que despois queda traballando nos centros sociais e colexios. Esas persoas teñen a oportunidade de vir e contarnos en primeira persoa a súa experiencia”. En relación aos plans de transparencia, mostrou unha visión algo diferente: “Eu creo que non son necesarios, pero que axudan moito. Os datos moitas veces son decisivos para que a xente colabore. Axudan a confiar nas organizacións. O problema é que a xente, se non llelos amosas, non os vai buscar, pero as persoas máis desconfiadas si que os precisan para decidirse a colaborar”.

De acordo coa voluntaria de Entreculturas, Fernando declarou: “Eu creo que os plans de transparencia son un complemento. É fundamental que calquera ONGD seria os faga, pero os seres humanos somos máis racionais e un bo proxecto e unha boa transmisión do que se fai son máis importantes que estes plans”. Aldara apoiou esta idea: “Eu persoalmente creo que ti te conciencias co proxecto, pero decideste a colaborar cando ves os datos. Se tivera que escoller, eu inclinaríame pola organización que me ensinara a onde van os meus cartos”.

Nesta primeira reunión co noso círculo estivemos debatendo e formulando ideas en relación á acción final. As propostas das que falamos foron realizar un programa de radio ou unhas charlas didácticas. A acción levarase a cabo coa axuda dos integrantes do círculo, os cales mostráronse dispostos a participar. Non se decidiu aínda cal será a proposta escollida, mais irase perfilando coa súa colaboración nos coloquios posteriores.

Conversaron connosco:

Judith Lucachesky da ONGD Manos Unidas

Aldara Dominguez, voluntaria de Entreculturas

Fernando Rodríguez, director da axencia de publicidade Con C de Comunicación.