Do activismo de sofá á pedagoxía de todos os días

BELLÓN REY

Libraría Couceiro

Como xa se dixo no anterior post, segundo os últimos estudos do World Values Survey España sería o terceiro país máis LGTBI-friendly dos 114 enquisados, só superado por Suecia e os Países Baixos. Mais isto semella non ser suficiente.

Aínda hai moitas actitudes que seguen a oprimir a este colectivo a día de hoxe. Ante este agridoce triunfo, Ian Gundín, estudante de Filosofía e membro do colectivo, afirma: “Alégrame ver que hai pouca xente que pensa que é un dato bonito e que demostra que imos avanzando pouco a pouco. Isto significa que a xente non é conformista, que segue loitando”.

Ao fío desa nova publicada o 1 de setembro de 2018 en La Voz de Galicia abriuse un pequeno debate sobre a verdadeira utilidade e relevancia do emprego das redes sociais á hora de revindicarse. Cinthia Ermitas, membro de Avante LGBT, amosa a problemática que esconden este tipo de actitudes no mundo virtual, asegurando que o que se iniciou como unha ferramenta para dar visibilidade acabou por converterse nun activismo de sofá. “Falta práctica, levalo á pedagoxía de todos os días. Ao final, poñer en Instagram que son lesbiana non me supón ningún problema, pero ir comer a casa da miña avoa…  A min paréceme moito máis pedagóxico poder normalizar cousas nos contextos familiares”. Pola súa parte Isabel Quintarios, ex-xornalista da COPE, non ve tal problema e achaca isto ao salto xeracional: “ Eu son activa nas redes sociais, a meirande parte da miña quinta non. Para min si que é importante que de súpeto, sobre todo para xente coa que me relaciono en 3D, vexan un #QUEER e se pregunten que é”. Porén, Xabier Caruncho membro de ARELAS, fai fincapé en que as redes son usadas para amosar case exclusivamente o noso día a día: “É unha pena, logo publicas algo que consideras importante e danche like os teus 5 amigos. A min as redes estanme decepcionando un pouco por iso”.

Posteriormente, tras a análise desta outra noticia de La Voz de Galicia, publicada o 30 de xaneiro de 2019, abriuse una nova discusión acerca da relevancia de contar con representación de colectivos minoritarios nos distintos partidos políticos. Anxo Núñez, membro do BNG en Outes é o primeiro en intervir: “Polo motivo que sexa  paréceme positivo, aínda que sexa para sacarlle vantaxe; é dicir, se a persoa que vai é o suficientemente intelixente, esperemos que si, tamén aproveitará para involucrarse”.

Non obstante, algúns dos outros participantes neste coloquio amosáronse un tanto escépticos, como é o caso de Ian: “Despois de tantos anos agora de súpeto está de moda ou beneficia ter o voto de certo colectivo e… sorpresa! Levan a tantas persoas do xénero x ou con identidade x. Paréceme moita coincidencia”. Malia este cruce de posturas, todos están de acordo en que o verdadeiramente importante é complementar esa actividade política co activismo.  Isabel tamén destacou a relevancia de ter unha cara coñecida na loita e que estea involucrada de verdade: “A min veume fenomenal que estivesen nas listas un Pedro Zerolo ou unha Carla Antonelli, porque para a xente da miña idade estas persoas foron fundamentais para que alguén dese un paso ao fronte”. Anxo dalle a razón e conclúe: “Xa non só para normalizalo ante a sociedade en xeral, senón tamén como referente para o propio colectivo”.

Deixando atrás o mundo da política, adentrámonos no terreo audiovisual da man da primeira película galega cuxos personaxes son homosexuais, algo que xa fora analizado neste post do Club de Lectura LGTB Queeruña, publicado o 24 de novembro de 2018. Anxo rompe unha lanza a favor da realización deste tipo de filmes: “ É importante facer un produto que aparte de intentar vender, teña un contido activista e que denuncie unha situación. Polo tanto, pódese levar o activismo a moitas partes da vida e tamén ao profesional, que ás veces esquecémolo”. Xabier aproveita a ocasión para revindicar a importancia que ten o sistema educativo á hora de fomentar este tipo de iniciativas: “Vense este tipo de filmes igual que se fan outro tipo de actividades educativas para fomentar a diversidade. Pero despois ocupan un espazo moi pequeno. Sería interesante que saíra para fóra, que foran as salas comerciais as que fomentasen o visionado, as televisións ou o que fora”.

Acción

A primeira fase da nosa acción consistirá na elaboración dunha serie de carteis (diferentes modelos, cada un cunha das citas máis relevantes de cada membro do círculo) que serán distribuidos por toda a área de Compostela (cobrando especial importancia as zonas máis próximas ás diferentes facultades, co obxectivo de chegar á mocidade) tanto polos membros do grupo S1A como polos membros do propio círculo.

Este impacto visual nas rúas irá acompañado dunha serie de reunións informativas que terán lugar nalgún instituto ademais da facultade de Educación Social. Nese acto expoñeremos as nosas conclusións obtidas ao longo do traballo feito durante este último cuatrimestre e contaremos cos testemuños de Xabier Caruncho, Isabel Quintairos e Cinthia Ermitas.

Conversaron connosco:

• Xabier Caruncho, membro da Asociación ARELAS.
• Cinthia Ermitas, membro de Avante LGBT.
• Ian Gundín, estudante de Filosofía.
• Anxo Núñez, membro do BNG de Outes.
• Isabel Quintairos, ex-xornalista da COPE.

Ligazóns

C. A. (30 de xaneiro de 2019). El primer concejal gay del PP en casarse se divorcia del partido. La Voz de Galicia. Recuperado de: https://www.lavozdegalicia.es/noticia/ourense/2019/01/30/primer-concejal-gay-pp-casarse-divorcia-partido/0003_201901O30C3993.htm

Venys, M. e M.F. (1 de setembro de 2018). “Nuestra identidad sexual sigue siendo un chiste y generando odio en nuestra sociedad”. La Voz de Galicia. Recuperado de: https://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2018/09/01/identidad-sexual-sigue-siendo-chiste-generando-odio-sociedad/0003_201809G1P27992.htm

Segundo encontro: pero “A Esmorga” era queer?. (2016). [Blog]. Recuperado de: https://clubdelecturaqueerunha.wordpress.com/2016/11/24/segundo-encontro-pero-a-esmorga-era-queer/