Unha das preguntas que máis se plantexa nos últimos días é se Santiago de Compostela está preparada para aloxar a tódolos viaxeiros que chegarán á cidade por mor do aluvión turístico do Ano Santo. As predicións indican que o Xacobeo vai disparar o prezo dos alugueiros e reducir a oferta de vivenda, en detrimento das estudantes que procuren un fogar na capital galega.
A continuación, e para expoñer como interpretan esta problemática, consultamos a opinión dos nosos colaboradores: Navia Rivas, concelleira do BNG en Santiago; Carmen Antón, estudante afectada; Carlos Debasa, presidente de AGALIN (Asociación Galega de Inmobiliarias); e Manoel Pérez, membro de ANEGA (Asemblea Nacional das Estudantes Galegas).
O prezo medio do alugueiro en Compostela aumentou 75€ en medio ano, até situarse nos 589’2€. Tendo en conta que 2021 é ano Xacobeo, a tendencia de crecemento dos prezos será expoñencial.
As seguintes gráficas amosan como evoluciona o prezo dos alugueres en diferentes barrios de Compostela:
Prezo medio en Santiago de Compostela. 
Ensanche-Sar 
Campus Norte – Fontiñas 
Casco Histórico 
Campus Norte – San Caetano 
Campus Sur – Santa Marta
Preguntamos aos nosos colaboradores en que medida cren que se verán afectados os estudantes que busquen vivenda, tendo en conta estes datos e o próximo Ano Santo.
Navia Rivas declara que «se vai producir unha proliferación descontrolada dos pisos turísticos, polo que moitos estudantes non van poder vivir en Santiago. O Xacobeo non cambiará moito as cousas, pero hai que atallalo a tempo para que non empeore a situación actual».
«Agora hai un 50% de pisos turísticos, é dicir, un 50% menos de vivenda tradicional»
Para solucionar o problema da oferta de alugueres e o seu prezo encarecido, un endurecemento da regulación da vivenda aumentaría o benestar da cidade. Pola contra, isto ocasionaría unha perda económica considerable.
Carlos Debasa sostén que «agora hai un 50% máis de vivendas turísticas. Polo tanto, un 50% menos de vivendas de uso tradicional. A tendencia cara ao Xacobeo é que se produza unha desaparición de aínda máis pisos de estudantes, un aumento dos prezos e unha diminución das calidades». A proliferación deste tipo de vivendas está dando lugar a un proceso obrigado de transvasamento dos estudantes cara á periferia. «Os pisos turísticos non poden coartar a liberdade de residir na cidade. Algúns estudantes están vivindo en Bertamiráns, Milladoiro ou Negreira», sentencia.
«O 80% dos pisos turísticos situados na capital galega son ilegais», di Carlos Debasa
O aloxamento turístico xera grandes beneficios para a economía da cidade. Porén, estamos acudindo a unha sorte de masificación deste mercado, con tódolos inconvenientes que supón: menor calidade dos servizos, cidades convertidas en parques temáticos e pouco espazo para os residentes.
Manoel Pérez afirma que «o turismo en Santiago de Compostela é de tipo estacional: bota un día e vaise. É un turismo light».
Paralelamente, Navia Rivas engade que este é «un turismo que non vai aos museos, non compra en Santiago e, sobre todo, que case non queda durmir. Isto baleira de contido a cidade histórica. Cada vez o Casco Vello é máis dificil para vivir. Unha calidade pésima e prezos demasiado altos». A concelleira tamén presta atención ás consecuencias que ocasiona o turismo na economía minorista: «Están pechando os negocios tradicionais e no seu sitio abren albergues ou tendas de souvenirs. Desta maneira, prodúcese unha alteración grave no comercio, que afecta aos veciños e a calquera que se queira asentar». Fronte a esta situación, a concelleira asegura que a solución pasa por dúas actuacións claras: «frear este trasbase de comercio de toda a vida cara a establecementos para turistas. Por outro lado, fomentar outro modelo de turismo que non sexa só ver a catedral e marchar».
Por hoxe quedamos aquí, pero temos máis! Non vos olvidedes de comprobar as redes do Observatorio para saber antes que ninguén cando publicamos a segunda parte desta fructífera conversa. Algún de vós sufriu nas súas propias carnes esta experiencia? Fáinolo saber nos comentarios, ou nas nosas redes!
Observatorio Cidadán de Comunicación 
Totalmente de acordo co enfoque desta publicación. Creo que a problemática xenera outro impacto fundamental: a incapacidade para pagar un piso pode supoñer a imposibilidade de moitos xóvenes para estudar.
Creo que esta situación é aínda máis dramática se temos en conta que Santiago é a maior cidade universitaria galega. Os estudantes desprázanse a esta cidade por necesidade, non por gusto, para dispoñer dun servizo que poderíamos considerar esencial no seu desenvolvemento persoal e profesional.
O aumento dos prezos implica privar a moitas familias e xóvenes da posibilidade de vivir nesta cidade e por tanto, de acceder a estudar. A longo prazo, isto quere dicir que a xente con menos ingresos non podería acceder a bos postos de traballo e, por tanto, a mobilidade social sería imposible.
GústameLiked by 1 person
Grazas Aldara por tan boa lectura da publicación. Efectivamente, dende #S2D con ela queriamos invitar a esa reflexión. Os estudantes están vendo como cada ano se está a producir un agravamento considerable da situación existente cos alugueiros. É máis, agora debido ao emprego precario e a situación dos estudantes, a aposta polos os pisos turísticos aumenta. Isto leva a unha menor dispoñibilidade da vivenda para alugar, que fai que os prezos se poñan polas nubes e que os residentes da cidade non poidan facer fronte a este pago. Polo que é un problema que en definitiva, afecta a todos.
Cos alugueres orientados para o turismo temos tamén a problemática dunha cidade convertida nun parque temático, enfocada para o seu desfrute ocasional. O aloxamento turístico xera grandes beneficios para a economía da cidade, pero agora estamos acudindo a unha especie de masificación deste mercado, cos inconvintes que isto supón para todo aquel que queira asentarse en Compostela. Isto tamén o sinalaba Navia Rivas apuntando que o modelo de turismo actual baleira de contido a cidade histórica e deixa unha calidade pésima duns servizos cada vez máis custosos. Quitándolle tamén o seu posto aos negocios tradicionais que xa non teñen cabida nunha cidade puramente turística.
A solución pasa por poñer un límite e un control a isto, que terá que ser a través dunha normativa. A lei que temos agora é moi mellorable, pero o problema xa non é ese, a cuestión é que en moitos caso non se cumpre e temos mencionado moitas veces o alugueiro pirata. Se estás interesada nestes temas, convídote tamén a que lle botes un ollo ao fenómeno do co-living, do que falamos na seguinte publicación, e que vén a ser outro efecto máis da incapacidade de facer fronte ao pago dunha vivenda.
GústameGústame
Bos días, Alba! Moi interesante tamén o artigo do co-living.
Para mellorar a nosa normativa, creo que debemos mirar tamén cara fóra. A min gústame moito a iniciativa de Londres (tamén implantado en París e Madrid), que dende 2015 non permite aos caseiros alugar a súa vivenda con fins turísticos máis de 90 días. Deste xeito, aos propietarios sáelles máis a conta alugar todo o ano a xente que vaia vivir á cidade, e non só 3 meses aos turistas. Afecta tamén ás vivendas con co-living, de feito é un dos principais mecanismos para atallalo.
Un saúdo!
GústameGústame